ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
Καταναλώνεται κυρίως το λευκό, στενόμακρο, κυλινδρικό στέλεχός του.
Θέλει πολλή προσοχή στο πλύσιμο, ώστε να απομακρυνθούν τα χώματα που υπάρχουν ανάμεσα στα φύλλα του.
ΙΣΤΟΡΙΑ
Καλλιεργείται στην Αίγυπτο και την Παλαιστίνη από αρχαιοτάτων χρόνων. Οι αρχαίοι Έλληνες το αγάπησαν τόσο πολύ, ώστε έδωσαν το όνομά του στο πράσινο χρώμα. Από το πράσο πήρε το όνομά της και η πρασιά, δηλαδή ο χώρος μπροστά από το σπίτι, όπου συνήθιζαν να φυτεύουν πράσα. Οι Ρωμαίοι πίστευαν πως έκανε καλό στη φωνή, γι’ αυτό και ο Νέρωνας έτρωγε κάθε μέρα πρασόσουπα. Αυτοί το έφεραν και στη Βρετανία, όπου έγινε το εθνικό σύμβολο της Ουαλίας.
ΧΡΗΣΗ
Τα πράσα συνήθως τρώγονται μαγειρεμένα. Από τα πιο χαρακτηριστικά φαγητά με πράσο στην Ελλάδα είναι η πρασόπιτα, το πρασόρυζο και τα λαδερά πράσα με πατάτες. Στην Τουρκία τα κάνουν γεμιστά, σαρμάδες. Στη Γαλλία φτιάχνουν μ’ αυτά γκρατέν και τάρτες, καθώς επίσης τα συνοδεύουν με διάφορες σάλτσες ή τα βάζουν μαζί με άλλα λαχανικά σε σούπες. Ανακαλύψτε τις συνταγές για τάρτα με πράσο, ανθότυρο και φύλλο και χοιρινό πρασοσέλινο με μανιτάρια!
Με πράσα, σκόρδο και ελαιόλαδο οι αρχαίοι Έλληνες έφτιαχναν τον μυττωτό, τη διάσημη σκορδαλιά εκείνης της εποχής.